تجارب انگیزشی و اجتماعی دانش‌آموزان از روش یادگیری مشارکتی جیگ ساو: یک مطالعه کیفی

زمینه و هدف: روش یادگیری مشارکتی به عنوان راهبرد آموزشی مؤثر مورد تأکید پژوهشگران قرار گرفته است اما پژوهش­ های کیفی اندکی در مورد نتایج حاصل از بکارگیری آن وجود دارد. بنابراین بررسی تجربه یادگیری مشارکتی در دانش ­آموزان می­ تواند در شناخت راه کارهای افزایش بهره­ وری و کارآیی این روش مؤثر باشد. هدف از این مطالعه، تبیین تجارب دانش ­آموزان از یادگیری مشارکتی جیگ­ ساو بود. روش: در این مطالعه کیفی 17 نفر از دانش ­آموزان دوره متوسطه که درس روان­ شناسی را به روش جیگ­ ساو آموزش دیده بودند، شرکت داشتند. شیوه جمع­ آوری اطلاعات به صورت مصاحبه ساختارنایافته و نیمه ­ساختار بود. هم زمان با پیاده ­سازی متن مصاحبه، تجزیه و تحلیل داده­ ها، استخراج و طبقه­ بندی درون­مایه ­ها انجام شد. یافته­ ها: داده­ های پژوهش با روش هفت­مرحله ­ای کلایزی (1987) تجزیه و تحلیل شد. مضمون­ های اصلی استخراج‌شده از تحلیل داده‌ها شامل 5 مضمون انگیزش درونی، مهارت­ های اجتماعی، یادگیری، عوامل تسهیل­ کننده، و عوامل بازدارنده بودند. نتیجه­ گیری: درون­مایه ­های اصلی استخراج ­شده از تحلیل داده­ ها نشان داد که روش یادگیری مشارکتی جیگ ­ساو به عنوان یک روش یادگیری فعال، از انگیزش درونی، یادگیری عمیق و مهارت­ های اجتماعی دانش ­آموزان حمایت می­ کند. همچنین در این روش، محیط از آزادی عمل دانش­ آموزان حمایت کرده و یادگیری آنها را تسهیل می­ کند. بر اساس دیدگاه دانش ­آموزان، وجود بی­ نظمی، فقدان انگیزش، و ناآشنایی با این روش از جمله عواملی هستند که اثربخشی این شیوه را کاهش می­دهند.